ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမိန္႔ခြန္းမ်ား

ဘယ္မေအ႐ိုးမွ မေကာင္းပါဘူး

ေရးသူ- သခင္ဘေမာင္

ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းသည္ ၁၂၄၇ ခုႏွစ္မတိုင္မီ ျမန္မာဘုရင္ သီေပါမင္း လက္ထက္ ပေဒသရာဇ္ေခတ္မွ ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕ ေခတ္၊ ဂ်ပန္ဖက္ဆစ္ေခတ္၊ အဂၤလိပ္ လြတ္လပ္ေရး ေက်ညာေပးေသာ ေခတ္ထိ ႏွစ္ေပါင္းကိုးဆယ္မွ်အတြင္း တိုင္းျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္သူ မင္း အစိုးရအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔၏ အုပ္ခ်ဳပ္စိုးမိုးပံုတို႔ကို ျဖတ္သန္းေတြ႔သိခဲ့ ရေသာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီး ျဖစ္သည္။ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းႏွင့္ ေတြ႔ဆံုၾကသည့္အခါ စပ္မိစပ္ရာ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ စာေပေရးစသည္မ်ားကို ေျပာၾကရင္း ေခတ္အဆက္ဆက္တြင္ ဆရာႀကီး ျဖတ္သန္းေတြ႔သိခဲ့ရေသာ မင္း အစိုးရမ်ားအနက္ ျပည္သူတို႔၏ စီးပြါးေရး၊ လူမႈေရး၊ ပညာေရး စသည့္အက်ိဳးစီးပြါးမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ပံုတို႔သည္ မည္သည့္အစိုးရ ေခတ္၊ မည္သည့္အစိုးရလက္ထက္တြင္ ေကာင္းမြန္၍ မည္သည့္အစိုးရေခတ္ မည္သည့္အစိုးရ လက္ထက္တြင္ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး ျဖစ္ပါသလဲဟု ေမးျမန္းၾကပါသည္။

ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းက အထက္ပါအေမးစကားကို ေအာက္ပါပံုပမာကေလး ျဖင့္ မိန္႔ဆို ေျဖၾကားပါသည္။

အုပ္က်စ္ေက်ာ္ေအး မႏၱေလးတည္ဆိုေတာ့ အုပ္က ၁၊ က်စ္က ၂၊ ေက်ာ္က ၂၊ ေအးက ၁၊ အစဥ္အလိုက္ခ်ၾကည့္ရင္ ၁၂၂၁ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီ ၁၂၂၁ ခုႏွစ္ဟာ ရတနာပံု မႏၱေလးၿမိဳ႔ကို မင္းတုန္းဘုရင္ႀကီး တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ျဖစ္တယ္။ မႏၱေလးၿမိဳ႔ တည္ေဆာက္တာႏွင့္ မႏၱေလးနန္းတည္ေဆာက္တာ တခ်ိန္တည္း တႏွစ္တည္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ နန္းေတာ္ႀကီးကို ၁၂၂၉ မွာ တည္ေဆာက္ၿပီး၊ က်ံဳးၿမိဳ႔႐ိုးအစ႐ွိတဲ့ ၿမိဳ႔ေတာ္ႀကီးကို ၁၂၂၁ ခုႏွစ္မွာ စတင္ တည္ေဆာက္တယ္။ ၿမိဳ႕ ေတာ္တည္ေဆာက္မဲ့ေနရာကိုေတာ့ ၁၂၁၈ ခုႏွစ္ကစၿပီး၊ ေတာ႐ွင္း ေျမညႇိလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ၾကတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မွတ္သားလို႔ လြယ္ေအာင္ဆိုၿပီး က်ံဳးၿမိဳ႕ ႐ိုး ပနက္ခ်တည္ေဆာက္တဲ့ သကၠရာဇ္ ၁၂၂၁ ခုႏွစ္ကို အုပ္က်စ္ေက်ာ္ေအး မႏၱေလးတည္ လို႔ ေခၚတြင္ခဲ့ၾကတယ္။

မင္းတုန္းမင္းသားဟာ ၁၂၁၄ ခုႏွစ္မွာ အာဏာရ႐ွိခဲ့တယ္။ အာဏာရ႐ွိတာကို အမွန္တကယ္ေျပာရရင္ အိမ္ေ႐ွ႔မင္းသား ကေနာင္ၿမိဳ႕ စားရဲ႔ သတၱိ႐ွိမႈနဲ႔ လုပ္ရည္ၾကံရည္ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့အတြက္ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။ အိမ္ေ႐ွ႕ မင္းသားဆိုတာက ၁၃၀၀ျပည့္ အေရးေတာ္ပံုေခတ္မွာ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးဥကၠဌ တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ သခင္ထိပ္တင္ ကိုယ္ေတာ္ႀကီးရဲ႔ အဖိုးျဖစ္တယ္။

စကားစပ္မိလို႔ သခင္ထိပ္တင္ကိုယ္ေတာ္ႀကီးအေၾကာင္း နဲနဲေျပာရအံုးမယ္။ သူ႔ရဲ႔ အိမ္႐ွင္မဇနီးက တို႔သီေပါဘုရင္ရဲ႔ တတိယ သမီးေတာ္ေပါ့။ သီေပါဘုရင္က မင္းတုန္းဘုရင္ရဲ႔ သားျဖစ္ေတာ့ တတိယသမီးေတာ္ဟာ မင္းတုန္းဘုရင္ရဲ႔ ေျမးေပါ့ကြယ္။ ညီေတာ္ေနာင္ေတာ္ အရင္းျဖစ္ၾကတဲ့ အိမ္ေ႐ွ႔မင္းသားရဲ႔ေျမး သခင္ထိပ္တင္ကိုယ္ေတာ္ႀကီးႏွင့္ မင္းတုန္းဘုရင္ရဲ႔ ေျမး တတိယသမီးေတာ္တို႔ဟာ တကယ္ဆိုေတာ့ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္၀မ္းဘဲကြဲၾကေသးတာကလား။ သူတို႔ႏွစ္ဦး လက္ထပ္တဲ့ကိစၥမွာ ဆရာလဲ ေတာ္ေတာ္ကူညီ ေဆာင္႐ြက္ေပးခဲ့ဘူးပါတယ္။

တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးက ဆရာတို႔ပါ၀င္ၿပီး နာယက တာ၀န္ထမ္းေဆာင္တဲ့အခါ သူလဲ ေတာ္ေတာ္ကူညီအားေပးေဘာ္ ရလာတယ္။ သူ႔အေနနဲ႔ အိမ္ေ႐ွ႔မင္းရဲ႔ေျမး၊ သီေပါဘုရင္ သမက္ျဖစ္ေပမဲ့ ပေဒသရာဇ္စိတ္ မ႐ွိ႐ွာပါဘူး။ ဆင္းရဲသား ပစၥည္းမဲ့မ်ား အတြင္းမွာပဲ အေရာတ၀င္ ဆက္ဆံေနထိုင္လိုတဲ့ ဆႏၵ႐ွိတာကို သိရတယ္။ ေနလဲေနတယ္။
တို႔ဗမာအစည္း႐ံုးႀကီးရဲ႔ စည္း႐ံုးေရးကိစၥအတြက္ မံု႐ြာအထက္ ကနီကနဲတို႔ မင္းကင္းတို႔ဆိုတဲ့ ၿမိဳ႔႐ြာေတြကို ဆရာတို႔ သြားၾကတဲ့အခါ ပထမတေခါက္တုန္းကဆိုရင္ ေဆးေဖာ္ေၾကာဖက္ သိပ္မ႐ွိပါဘူး။ သခင္အသင္း၀င္ထားတဲ့ လူေလာက္ပဲ သေဘၤဆိပ္က ဆီးႀကိဳၾက၊ ဆရာတို႔ဆီ လာေမးၾက ျမန္းၾကတာဘဲ။ တရားပြဲတို႔ ေဆြးေႏြးပြဲတို႔ ဆိုရင္လဲ ၾကက္ပြဲငွက္ပြဲေလာက္ေတာင္ မစည္ပါဘူး။

ဆရာတို႔လဲ စိတ္မေက်နပ္တာနဲ႔ ေနာက္တေခါက္ ထပ္သြားၾကျပန္တယ္။ အဲဒီအခါ ထိပ္တင္ကိုယ္ေတာ္ႀကီးကို ေခၚသြားၿပီး အိမ္ေ႐ွ႔မင္းရဲ႔ေျမး၊ သီေပါဘုရင္ရဲ႔ သမက္ မင္းသားထိပ္တင္ကိုယ္ေတာ္ႀကီး ပါတယ္လို႔ သတင္းလႊင့္လိုက္တယ္။ အဲဒီသတင္းလဲ ၾကားေရာ ေတာေရာၿမိဳ႔ပါဆိုသလို မင္းသားကို ၾကည့္ခ်င္ျမင္ခ်င္ၾကတဲ့အတြက္ ဆရာတို႔ကို သေဘၤဆိပ္က လာႀကိဳၾကတာ ကမ္းညြတ္မတတ္ပါဘဲ။ တရားပြဲေတြလဲ ၀က္၀က္ကြဲပါဘဲ။ ေကၽြးေမြးဧည့္ခံလိုက္ၾကတာလဲ မေျပာပါနဲ႔။ ဗိုက္ေခြးနမ္းမတတ္ ဆိုသလိုပါဘဲ။ သူ႔အေၾကာင္း ျပဳၿပီး တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးရဲ႔ စည္း႐ံုးေရးအားဟာလဲ ေတာ္ေတာ္တက္လာတယ္။ အသင္း၀င္ေတြလဲ မ်ားလာတယ္။

ထိပ္တင္ကိုယ္ေတာ္ႀကီးက ပေဒရာဇ္စိတ္၊ ႐ွင္ဘုရင္စိတ္ မေပါက္ေပမယ့္ လူ႐ုပ္လကၡဏာ ပံုသ႑ာန္ကေတာ့ ေ႐ွးကလူေတြအျမင္နဲ႔ဆိုရင္ တကယ္ထီးမူနန္းဟန္ ပါတယ္လို႔ ဆိုၾကတာေပါ့။ အသားအေရလဲေကာင္း လူရည္လဲသန္႔တယ္။ အလံုးအရပ္ကလဲ လူတန္းေစ့ျဖစ္ၿပီး၊ ေတာ္ေတာ္ခန္႔ညားေခ်ာေမာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တဦးပါဘဲ။ သူလဲ အဲဒီ ကနီကနဲက အျပန္ သိပ္မၾကာပါဘူး။ သခင္အသင္း၀င္ျဖစ္ၿပီး သူ႔အမည္ေ႐ွ႔က သခင္ဆိုတာ တိုးလိုက္လို႔ သခင္ထိပ္တင္ကိုယ္ေတာ္ႀကီးရယ္လို႔ ျဖစ္လာေတာ့တာဘဲ။

ေအး..ေအး.. ခုတင္က စကားဆက္ရေအာင္၊ မင္းတုန္းမင္းသား အာဏာရ႐ွိတယ္ ဆိုတာ ညီေတာ္အိမ္ေ႐ွ႔မင္းသားရဲ႔ လုပ္ရည္ ၾကံရည္ အမ်ားအျပား ပါ၀င္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။ ေနာင္ေတာ္ ပုဂံမင္းလက္ထက္ အမရပူရၿမိဳ႔မွာ မင္းတုန္းမင္းသားနဲ႔ ကေနာင္မင္းသားတို႔ ေနထိုင္ၾကတဲ့အခါ ပုဂံမင္းရဲ႔ အိမ္ေတာ္ပါမ်ားနဲ႔ အခ်ိဳ႔မွဴးမတ္မ်ားက မင္းတုန္းမင္းႏွင့္ ကေနာင္မင္းသားတို႔ ႐ွိေနၾကရင္ သူတို႔ ၾသဇာမႀကီးမွာ သူတို႔သေဘာက် မလုပ္ၾကရမွာ ေတြကို စိုးရိမ္ၿပီး လုပ္ၾကံပစ္ၾကဘို႔ ၾကံစည္ၾကတယ္။ အဲဒါကို ညီေတာ္ကေနာင္မင္းသားက ရိပ္မိေလေတာ့ ၁၂၁၄ ခုႏွစ္ ျပာသိုလမွာ သားမယား အေခၽြအရံမ်ားပါ အမရပူရက မတၱရာ၊ အဲဒီကမွ အေနာက္ဖက္ကူးၿပီး ေ႐ႊဘိုအထိ ထြက္သြားၾကတယ္။

ေ႐ႊဘိုေရာက္ေတာ့ မင္းတုန္းမင္းသားကို ေအးေအးေဆးေဆး ေနရစ္ေစၿပီး ကေနာင္ မင္းသားက ဗိုလ္ပါရဲမက္မ်ားကို ဦးစီးၿပီး အမရပူရကို ရက္ေပါင္းေလးဆယ္ေက်ာ္ ၀ိုင္းရံလုပ္ၾကံေတာ့မွ ၁၂၁၄ ခုႏွစ္တေပါင္းလထဲမွာ ေအာင္ျမင္တယ္။ ေအာင္ျမင္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွ ေ႐ႊဘိုက ေနာင္ေတာ္မင္းတုန္းမင္းသားထံ အေၾကာင္းၾကားတယ္။ အဲဒီအခါ မင္းတုန္းမင္းသားက ေနာင္ေတာ္ပုဂံမင္းႏွင့္မိဖုရားေရာ အေခၽြအရံမ်ားပါ ေ႐ႊဘိုသို႔ ေခၚလာေစၿပီး ေဘးေတာ္ အေလာင္းမင္းတရားႀကီးရဲ႔ ႐ြာေနျဖစ္တဲ့ ေ႐ႊဘိုၿမိဳ႔မွာ ထီးနန္းစိုက္ဖို႔ ၾကံ႐ြယ္တယ္။
ဒါေပမယ့္ ဆရာေတာ္သံဃာေတာ္မ်ား၊ မူးမတ္ပညာ႐ွိမ်ားက အမရပူရၿမိဳ႔ကို ျပန္လည္ထီးနန္းစိုက္တာက ပိုမိုသင့္ျမတ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း အၾကံေပးၾကလို႔ ေ႐ႊဘိုၿမိဳ႕ မွာ တႏွစ္ကိုးလ ဆိုသလို ေနၿပီးမွ ၁၂၁၅ ခုႏွစ္ တန္ေဆာင္မုန္းလမွာ အမရပူရၿမိဳ႔ကိုျပန္ၿပီး ထီးနန္းစံတယ္။ ညီေတာ္ကေနာင္မင္းသားကို အိမ္ေ႐ွ႔မင္းအျဖစ္ခန္႔တယ္။ ေနာင္ေတာ္ပုဂံမင္း ကိုလဲ နန္းေတာ္ရဲ႔ အေ႐ွ႕ ေျမာက္ဘက္မွာ သီးျခားအိမ္ေတာ္ႏွင့္ အိမ္နိမ့္စံအျဖစ္ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ထားတယ္။ တခါ အမရပူရမွာ သံုးႏွစ္ေလာက္ေနၿပီးမွ အခု မႏၱေလးၿမိဳ႔ေတာ္ေနရာမွာ ယာယီစံနန္း ေဆာက္လုပ္ေနထိုင္ၿပီး မႏၱေလးနန္းေတာ္ႀကီးႏွင့္ ၿမိဳ႔ေတာ္ကိုပါ တည္ေဆာက္နန္းစိုက္တယ္။

မႏၱေလးၿမိဳ႔ႏွင့္ နန္းေတာ္ႀကီးကို တည္ေဆာက္ရာမွာ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းပစၥယေတြဟာ အသစ္စက္စက္ သံုးသင့္တာသံုးပီး အမရပူရၿမိဳ႔ေဟာင္းက ပစၥည္းေတြ သံုးသင့္တာ ထည့္သံုးရေသးတယ္။ အဲဒီလို အသံုးျပဳႏိုင္ေရးအတြက္ ထီးနန္းဆိုင္ရာ အေဆာင္အေယာင္ ပစၥည္းေတြ၊ လႊတ္ေတာ္ျဗဲတိုက္ကစပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဘက္ စစ္ဘက္ဆိုင္ရာပစၥည္းေတြ၊ ဘာသာ သာသနာေရးဆိုင္ရာ အေဆာင္အေယာင္ပစၥည္းေတြ၊ ဘ႑ာတိုက္ႏွင့္ စားနပ္ရိကၡာ က်ည္ေတာ္မ်ားမွ ပစၥည္းေတြ၊ မင္းမိဖုရား သားေတာ္သမီးေတာ္ နန္းေတာ္သူ နန္းေတာ္သား မ်ားရဲ႔ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြ စသျဖင့္ ေ႐ႊ႕ ဘို႔ေျပာင္းဘို႔ခဲယဥ္းတဲ့ အေဆာက္အဦ အရာ၀တၳဳႀကီးေတြကလြဲရင္ အကုန္လိုလို ေျပာင္းေ႐ႊ႕ ၾကရတယ္။

အဲဒီလို ေျပာင္းရေရႊရတဲ့အခါ ဆင္းရဲသား ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားက သူတို႔လွည္း မ်ားႏွင့္သူတို႔ အမရပူရၿမိဳ႔ေဟာင္းက မႏၱေလးၿမိဳ႔သစ္ေနရာအထိ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေပးရတယ္။ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ခရယ္လို႔ နန္းေတာ္ႀကီးက တေန႔တက်ပ္ခြဲ သတ္မွတ္ေပးထားသတဲ့။ ဒါေပမဲ့ ခုေခတ္လိုေပါ့။ လွီးၾကျဖတ္ၾကေတာ့ ဆင္းရဲသားလွည္းသမားမ်ားလဲ တက်ပ္ ငါးမတ္ဆိုသလို ရၾကတယ္။ ဒီအခ်က္ကို ဆင္းရဲသားလွည္းသမားမ်ားက မေက်နပ္ၾကဘူး။ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ ေလာင္လဲ မေျပာရဲၾကေတာ့ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ႀကိတ္ၿပီး ေျပာၾကသတဲ့။ မင္းနားတေထာင္ ဆိုတဲ့အတိုင္း အဲဒီလို တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေျပာတာကိုပဲ နန္းေတာ္ႀကီးက သိရလို႔ အိမ္ေ႐ွ႔မင္းသားကိုယ္တိုင္ ႐ုပ္ဖ်က္ၿပီး ဆင္းရဲသားလွည္းသမားမ်ားထံ သြားေရာက္စံုစမ္းတယ္။

တေန႔ေတာ့ အိမ္ေ႐ွ႔မင္းသားႀကီးဟာ ေန႔ခင္း ၁၂နာရီ ေလာက္မွာ ဆင္းရဲသား လွည္းသမားမ်ား သစ္ပင္ရိပ္မွာ ထမင္းစားရင္း အနားယူေနတုန္း ခ်ည္လံုခ်ည္၊ ခ်ည္အကႌ် တဘက္ (မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါ) ေခါင္းေပါင္းႀကီးႏွင့္ ဆင္းရဲသားလို ႐ုပ္ေျပာင္း၀င္သြားသတဲ့။ ပီးေတာ့ လွည္းသမားႀကီးမ်ားႏွင့္ ေရာက္တတ္ရာရာ စကားမ်ားေျပာရင္း အမရပူရ ၿမိဳ႔ေဟာင္းက မႏၱေလးၿမိဳ႔သစ္ကို ပစၥည္းေတြ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ရတဲ့အတြက္ တေန႔လွည္းခ ဘယ္ေလာက္ရ သလဲလို႔ ေမးျမန္းၾကည့္သတဲ့။
အသက္ ေျခာက္ဆယ္ ခြန္ႏွစ္ဆယ္ခန္႔႐ွိ အဖိုးႀကီးတေယာက္က နန္းေတာ္ႀကီး ကေတာ့ တက်ပ္ခြဲေပးဘို႔ အမိန္႔ခ်ထားတယ္ ဆိုတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဘႀကီးတို႔ ရေတာ့ တက်ပ္ အလြန္ဆံုး ငါးမတ္ဆိုသလို ရသကြဲ႔လို႔ ေျဖၾကားသတဲ့။

တခါ အိမ္ေ႐ွ႔မင္းသားက အဖိုးႀကီးကို "ဘႀကီးက အသက္ဘယ္ေလာက္႐ွိပါၿပီလဲ" လို႔ ထပ္ေမးေတာ့ အဘိုးႀကီးက "ဘႀကီးအသက္လား ခုႏွစ္ဆယ္ ဆိုပါေတာ့ကြယ္" လို႔ ျပန္ေျဖ သတဲ့။

အိမ္ေ႐ွ႔မင္းသားက ဒီလိုဆို ဘႀကီးဟာ မွန္နန္း႐ွင္တို႔ ကုန္းေဘာင္ဘုရင္တို႔ ပုဂံဘုရင္ တို႔ကို ေကာင္းေကာင္းမီတာေပါ့ေနာ္ဟု ေမးလိုက္တဲ့အခါ အဖိုးႀကီးက မီတာေပါ့ေမာင္ရဲ႔။ မွန္နန္း႐ွင္ ကုန္းေဘာင္တို႔တြင္ ဘယ္ကမလဲ ဘိုးေတာ္ဘုရင္ကိုေတာင္ ဘႀကီးတို႔ ေကာင္းေကာင္းမီတာေပါ့ဟု ျပန္ေျပာသတဲ့။

တဖန္ အိမ္ေ႐ွ႔မင္းသားကဆက္ၿပီး ဒါျဖင့္ ဘႀကီးရယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူငယ္ေတြ ဗဟုသုတအျဖစ္ ေမးပါရေစ၊ အခုမင္းတုန္း ႐ွင္ဘုရင္အထိေပါ့ဗ်ာ၊ အဲဒီ ဘႀကီးမီခဲ့ ေတြ႔ႀကံဳခဲ့တဲ့ မင္းေတြ မင္းေတြေခတ္မွာ ဘယ္မင္းဘယ္လက္ထက္မွာ ဆင္းရဲသားမ်ား တိုင္းသူျပည္သား မ်ားအတြက္ ငဲ့ညႇာေထာက္ထားၿပီး စား၀တ္ေနေရး မွ်တေခ်ာင္လည္ေအာင္ ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ပါသလဲ။ ဘယ္မင္းလက္ထက္မွာ ဆင္းရဲသားမ်ား တိုင္းသူျပည္သားမ်ား အေပၚ ငဲ့ညႇာေထာက္ထားျခင္းမ႐ွိဘဲ မေကာင္းတဲ့ အျပဳအမူေတြႏွင့္ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး အုပ္ခ်ဳပ္ပါသလဲဆိုတာ သိပါရေစခင္ဗ်ာလို႔ ေမးလိုက္သတဲ့။

အဲဒီအခါက်ေတာ့ အဖိုးႀကီးက မ်က္ႏွာႀကီး ႐ႈံ႔မဲ့လိုက္ၿပီး အင္း ေမးမွေမးတတ္ပေလ တူေမာင္ရာ၊ သူတို႔ ၾကားေအာင္ေတာ့ မေျပာရဲပါဘူး၊ ဘႀကီးေတြ႔ခဲ့သမွ် သိခဲ့သမွ်ေတာ့ မင္းဆိုတဲ့အေကာင္ေတြဟာ ဘယ္မေအ႐ိုးမွ မေကာင္းပါဘူးကြဲ႔၊ မယားႀကီးမယားငယ္ မယားေျမႇာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးယူၿပီး သူတို႔သားမယား ေဆြမ်ိဳးတစု ေကာင္းစားေရး၊ စည္းစိမ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ခံႏိုင္ေရး၊ ၾသဇာအာဏာ ႀကီးမားေရးအတြက္ လုပ္ၾကတာပါဘဲ။ တို႔ ဆင္းရဲသားေတာင္သူ လယ္သမား အလုပ္သမားေတြကေတာ့ သူတို႔ေကာင္းစားေရးအတြက္ အစေတးခံဘ၀က မတက္ၾကရပါဘူးလို႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခါ အိမ္ေ႐ွ႔မင္းသားႀကီးလဲ ေနာက္ထပ္ဘာမွ် မေမးရဲေတာ့ဘဲ အသာထျပန္လာခဲ့ရသတဲ့။

ယခုေခတ္မွာလဲ ဆရာေတြ႔ႀကံဳခဲ့ရသမွ် မင္းအစိုးရဆိုတဲ့ အေကာင္ေတြဟာ အဲဒီဆင္းရဲသား လွည္းသမားႀကီး ေျပာသလိုဘဲ။ ျပည္သူလူထု ေကာင္းက်ိဳးကို အဓိကထား လုပ္ၾကတာ မေတြ႔ရေသးပါဘူး။ တအိမ္ေထာင္၊ ကားတစီး တိုက္တလံုး၊ တလ၀င္ေငြ ႐ွစ္ရာဆိုတာလဲ သူတို႔ တစုအတြက္ပါဘဲဟု ေျပာဆိုကာ ရယ္ေမာေနပါေတာ့သည္။

{သခင္ဘေမာင္စုေဆာင္းတင္ျပတဲ့-သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း တင္စားေျပာေသာပံုျပင္မ်ား-စာအုပ္၊ ဒုတိယအႀကိမ္၊ ၁၉၇၆ ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။}

တို႔ဗမာသီခ်င္း၏ အဓိပၸါယ္

" တို႔ဗမာသီခ်င္း၏ အဓိပၸါယ္ "

(သခင္ဘေသာင္းကိုယ္တိုင္ ဖြင့္ဆိုသည္)

တို႔ဗမာသီခ်င္းသည္ တို႔ဗမာအစည္းအရုံး၏ ဝါဒက အဆီအႏွစ္ထုတ္ျပထားေသာ ေတးဂီတျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တို႔ဗမာအစည္းအရုံး၏ သေဘာထားကို သိႏိုင္ရန္ တို႔ဗမာသီခ်င္း၏ အဓိပၸါယ္ကို နားလည္ရန္ လိုလိမ့္မည္။ တို႔ဗမာသီခ်င္းသည္ သီခ်င္းတမ်ိဳးျဖစ္သည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း၊ ႐ိုး႐ိုးသီခ်င္းမ်ားႏွင့္ လားလားမွ် မတူ။ ထို႔ေၾကာင့္ တို႔ဗမာသီခ်င္းကို သီခ်င္းဟုပင္ ေခၚထိုက္ပါ့မလားဟု သံသယျဖစ္ဘြယ္ရွိသည္။ တို႔ဗမာသီခ်င္းသည္ မယ္ဘြဲ႔၊ ေမာင္ဘြဲ႔၊ အခ်စ္ဘြဲ႔၊ အလြမ္းဘြဲ႔ သီခ်င္း မဟုတ္။ ေယာက္်ား ႏွင့္ မိန္းမ သစၥာႏွံ ႏွစ္ပါးသြား သီခ်င္းလည္း မဟုတ္။ အမယ္ေလး အဘေလး တျပီး ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ငိုဘို႔ ငိုခ်င္းလည္း မဟုတ္။ အခ်ဳပ္ဆိုေသာ္ တို႔ဗမာသီခ်င္းသည္ ေၾကာက္စိတ္ဝင္ေနသူတို႔အား ေၾကာက္စိတ္ေပ်ာက္ေစျပီး၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ကင္းမဲ့ေနသူတို႔အား မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိလာေစလ်က္ အမ်ိဳးသားအက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္ရေကာင္းမွန္း မသိသူတို႔အား အမ်ိဳးသားအက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္လာေအာင္ လံႈ႕ေဆာ္ေပးႏိုင္ေသာ သီခ်င္းထူးတမ်ိဳးပင္ ျဖစ္သည္။

အခ်ိဳ့သေဘာေပါက္သူတို႔က  တို႔ဗမာသီခ်င္းကို ႏိုင္ငံေရးကမၼဝါသီခ်င္းဟု ေခၚၾကသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ျမိဳ႕ရြာတခုခုအတြင္းသို႕ အစိမ္းသရဲမ်ား ဝင္လာေသာအခါ၊ ရဟန္းေတာ္မ်ားက ကမၼာဝါကို ဌာန္က႐ိုဏ္းက်က် ရြတ္ဆိုလိုက္ၾကလွ်င္ အဆိုပါအစိမ္းသရဲမ်ားသည္ ထြက္ေျပးၾကရသည့္နည္းတူ ဗမာျပည္တြင္းဝင္၍ ဗမာလူမ်ိဳးတို႔၏ဂုတ္ေပၚတြင္ ခြစီးေနၾကေသာ အဂၤလိပ္ အစိမ္းသရဲမ်ားကို ဗမာျပည္မွ ေဆာလ်င္စြာ ထြက္ေျပးေစရန္အတြက္ ေဒါမန္ပါပါႏွင့္ ရြတ္ဆိုရေသာ ကမၼဝါသီခ်င္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ယခုအခါ တို႔ဗမာသီခ်င္းက ဘယ္လိုဆိုသလဲၾကည့္ၾကမည္။ တို႔ဗမာသီခ်င္းက "တေကာင္း အဘိရာဇာ တို႔ဗမာသာကီမ်ိဳးဟာမို႕ မညိဳးဂုဏ္ေတဇာ၊ ယိုးဒယားႏွင့္ ကုလားကိုပါ၊ တိုက္ခိုက္ခါ ေအာင္ခဲ့တာ တို႔ဗမာ" လို႕ အစခ်ီတယ္။ အဓိပၸါယ္က ငါတို႔ဗမာေတြဟာ ေလာေလာဆယ္အဖို႕တြင္ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္၌ ကြၽန္မ်ားျဖစ္ျပီး ညိႈးညိႈးငယ္ငယ္ျဖင့္ ေနၾကရေသာ္လည္း ယိုးဒယားကိုလည္း စစ္တိုက္လို႕ ေအာင္ခဲ့ဘူးသည္။ ကုလားကိုဆိုယင္လဲဘဲ ဘင္ဂါ ပန္းဝါ၊ ဒါက၊ ေမာက္သူဇာထိေအာင္ စစ္တိုက္လို႕ ႏိုင္ဘူးတဲ့ တေကာင္းအဘိရာဇာမင္းလက္ထက္ သာကီဝင္မင္းမ်ိဳးမွ ထယ္ထယ္ဝါဝါႏွင့္ ဆင္းသက္လာခဲ့တဲ့ လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္လို႕ တန္ခိုးၾကီးတဲ့ လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္သည္ဟု ျဖစ္သည္။

"ယိုးဒယားႏွင့္ ကုလားကိုပါ တိုက္ခိုက္ခါ ေအာင္ခဲ့တာ"ဟု ဆိုျခင္းမွာ သမိုင္းျဖစ္ခ်က္အမွန္ ျဖစ္သည္။ ဤအပုဒ္မွာ လက္ငင္းဂုဏ္ယူစရာ လက္မဲ့ျဖစ္ေနေသာ ဗမာလူမ်ိဳးမ်ားအား အတိတ္က ဂုဏ္ေတဇာရွိခဲ့ဘူးသည့္အျဖစ္ကို စျမံု႕ျပန္၍ အားတက္လာေစရန္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားေပးေသာ အပုဒ္ျဖစ္သည္။ ေနာက္ျပီး တို႔ဗမာသီခ်င္းက ဆက္၍ " စိန္မွန္ကင္းစစ္၊ အျဖစ္ၾကီး ျဖစ္လ်က္၊ ထင္းတလွည့္ၾကံုရ၊ ထုံးနဲ့မေသြ၊ ေလာကဓမၼတာေပ၊ ငါတို႔ကံေခ၊ ျဖစ္ရျပန္သေလ"လို႕ ဆိုျပန္သည္။ ဤအပုဒ္မွာ "ေလာကမွာ ဘယ္သူမဆို မွန္ကင္းတလွည့္၊ ထင္းတလွည့္ဆိုသလို၊ ျမင့္သည့္အခါျမင့္၊ နိမ့္သည့္အခါနိမ့္ၾကစျမဲ ျဖစ္သည္။ ဒါဟာ ဓမၼတာဘဲ၊ ဝမ္းနည္းေနစရာ မဟုတ္ဘူး။ ၾကံ့ၾကံ့ခံျပီး တရားရွိၾကရမည္"လို႕ ကိုယ့္ကိုကို ႏွာႏွပ္ေပးေသာ အပုဒ္ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္က ဗမာတို႔၌ အျခားဘယ္သူကမွ်လာျပီး ႏွာႏွပ္ေပးမည့္သူ မရွိ။

ျပီးေတာ့ တို႔ဗမာသီခ်င္းက " သို႕ေသာ္ အရင္းကိုစစ္လွ်င္ ဗမာေျပ ငါတို႔ .... ေျပ " လို႕ ဆိုျပန္သည္။ ဤအပုဒ္ရဲ့ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ဗမာေတြက၊ ကိုယ့္ကိုကို ႏွာႏွပ္လို႕ သတိကေလး နည္းနည္းျပန္ရလာေတာ့၊ ေဒါမာန္တက္လာျပီး ငါတို႔ဟာ အခုေလာေလာဆယ္အဖို႕မွာ အဂၤလိပ္ရဲ့ကြၽန္ျဖစ္ျပီး မ်က္ႏွာငယ္ေနရေပမဲ့၊ အရင္းအျမစ္ကို စစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ ဗမာျပည္ဟာ အဂၤလိပ္ေကာင္ေတြ ပိုင္တဲ့ျပည္မဟုတ္ဘူး။ ငါတို႔ဗမာေတြ ပိုင္တဲ့ ျပည္ဘဲ၊ ငါတို႔ျပည္ကို တေန႕က်ရင္ ငါတို႔ျပန္ရရမွာဘဲလို႕ ၾကိမ္းဝါးသံေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

ျပီးေတာ့ တို႔ဗမာသီခ်င္းက " ေနာင္ဥဒါန္း ဘယ္မေၾကစရာ၊ ရာဇဝင္တင္ထား၊ မ်ိဳး႐ိုးႏြယ္လာ၊ ကမ႓ာတခြင္မွာျဖင့္၊ ဗမာအထင္အရွား၊ တို႔ေခတ္တြင္မွ ညံ့ၾကေတာ့မွာလား၊ တို႔ဗမာ၊ တို႔ဗမာ မဟုတ္ေလသလား" လို႕ ဆိုျပန္သည္။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ "ငါတို႔ဟာ ကမ႓ာတခြင့္မွာ သမိုင္းအစဥ္မပ်က္ ထင္းရွားလာခဲ့တဲ့ လူမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္သည္။ ကမ႓ာသာ ေၾကခ်င္ေၾကမည္ ငါတို႔ဂုဏ္သတင္းသည္ ဘယ္အခါမွ ေပ်ာက္ကြယ္လိမ့္မည္ မဟုတ္။ အဲသည္လို ရာဇဝင္ ထင္ရွားတဲ့ မ်ိဳး႐ိုးျဖစ္ပါလ်က္၊ အခု ငါတို႔ေခတ္က်ေတာ့မွ ညံ့ေနၾကေတာ့မွာလား တို႔ဗမာတို႔၊ ငါတို႔ ဗမာ မဟုတ္ၾကဘူးလား။ ဗမာဆိုဒါဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မညံ့ဘူး"ဟု ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဝမ္းနည္းသံျဖင့္ အားေပးျခင္း ျဖစ္သည္။

ျပီးေတာ့မွ တို႔ဗမာသီခ်င္းက (တို႔ဗမာ၊ ငါတို႔ဗမာ)၂ ဒါငါတို႔ဗမာ၊ ဒါငါတို႔ဗမာ" လို႕ ဆက္ဆိုျပန္သည္။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ "တို႔ေခတ္တြင္မွ ညံ့ၾကေတာ့မွာလား တို႔ဗမာ"လို႔ သနားစရာအသံႏွင့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ေမးတဲ့ အခါမွာ ဗမာမ်ားက သတိရလာျပီး၊ မာန္တက္လာၾကလို႕၊ ငါတို႔ဟာ ဗမာေတြကြ၊  ငါတို႔ဟာ ဗမာေတြကြ၊ ဗမာဆိုတာဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မညံ့ဘူးကြ ဘယ္ေတာ့မွ မညံ့ဘူးကြလို႔  ဟိန္းေဟာက္လိုက္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

ျပီးေတာ့ တို႔ဗမာသီခ်င္းက " အားလုံးညီညီ၊ ေယာက္်ားဘသား တို႔ဗမာ"လို႔ ဆက္ဆိုျပန္သည္။ အဓိပၸါယ္က ငါတို႔ဟာ ဗမာမ်ားျဖစ္သည္ႏွင့္ အညီ  ေယာက္်ားပီသရမည္၊ က်ားက်ားယားယား ရွိၾကရမည္၊ အားလုံး တေသြးတစိတ္တည္း ရွိၾကရမည္ဟု ျဖစ္သည္။

ျပီးေတာ့ တို႔ဗမာသီခ်င္းက ဆက္ျပီး ဆိုျပန္သည္။ နားေထာင္ၾကည့္စမ္းပါ။ " ေနာင္လာ ေနာက္သား ေကာင္းစားဘို႔ရာ၊ တို႔ကိုယ္က်ိဳးလုံးလုံးမပါ"လို႔  အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ငါတို႔ဟာ တကိုယ္တကာယ အက်ိဳးအတြက္ လုံးလုံး မလုပ္ရဘူး။ ေနာင္လာေနာက္သား ေကာင္းစားဘို႔အတြက္သာ လုပ္ရမည္။ ဥပမာဆိုလွ်င္ ထန္းပင္စိုက္ျခင္းသည္ စိုက္သူေကာင္းစားဘို႔ မဟုတ္၊ ေနာက္လူမ်ား ေကာင္းစားဘို႔ အတြက္သာ ျဖစ္သကဲ့သို႕ ျဖစ္သည္။  " ေနာင္လာ ေနာက္သား ေကာင္းစားဘို႔ရာ၊ တို႔ကိုယ္က်ိဳးလုံးလုံး မပါ" ဆိုေသာ သေဘာတရားသည္ အလြန္႕အလြန္ ျမင့္ျမတ္ေသာ တရားပင္ ျဖစ္သည္။ ေတာ္ေတာ့လူမ်ား က်င့္သုံးႏိုင္မည့္ သေဘာတရားမ်ိဳး မဟုတ္။ အကယ္၍  " ေနာင္လာ ေနာက္သား ေကာင္းစားဘို႔ရာ၊ တို႔ကိုယ္က်ိဳးလုံးလုံးမပါ" ဆိုေသာ တရားကို ႏွလုံးသြင္း၍ ရြက္ေဆာင္ၾကမည္ဆိုလွ်င္ တေယာက္လည္ပင္း တေယာက္ဓားတင္ၾကေသာ စားက်က္လုပြဲၾကီးမ်ား ျဖစ္ေပၚႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္။

ျပီးေတာ့ တို႔ဗမာသီခ်င္းလ " ရဲရဲ ဗမာပီပီ၊ ဗမာျပည္ တို႔ဗမာဘို႔ပါ"ဟု ဆက္ဆိုျပန္သည္။  အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ငါတို႔ေတြဟာ ဗမာပီပီ ရဲၾကရမည္။ ဗမာဆိုတာ ဇာတိကိုက ရဲသည္။ ေၾကာက္သည္ဆိုေသာ စၾကားကို နားမလည္၊ ေၾကာက္ေမႊးမ်ား မေတာ္တဆပတ္ေနလွ်င္ တေခ်ာင္းစီ၊ တေခ်ာင္းစီ ဇာဂနာႏွင့္ ဇပ္ကနဲ ဇပ္ကနဲ ဆြဲႏုတ္ပစ္ရမည္။ ဗမာျပည္ဟာ အဂၤလိပ္တို႔ရဲ့ ျပည္မဟုတ္ဘူး။  အျခား ဘယ္ႏိုင္ငံျခားသားတို႔ရဲ့ ျပည္မွလည္း မဟုတ္ဘူး။ ငါတို႔ ဗမာေတြခ်ည္း ပိုင္တဲ့ျပည္။ အဲဒါေၾကာင့္ နင္တို႔ အဂၤလိပ္ေတြလဲ ဗမာျပည္က ျပန္ၾကေတာ့"လို႔  ျဖစ္သည္။ တမ်ိဳးဆိုေသာ္ အဂၤလိပ္တို႔ကို ဗမာျပည္က ၾကံုရာ သေဘၤာႏွင့္ အျမန္ဆုံး ထြက္ခြာသြားရန္ လူသိရွင္ၾကား ႏွင္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤသိအဂၤလိပ္တို႔ကို  ႏွင္လိုက္ရာတြင္ ပုဆိုးျခဳံထဲက လက္သီးႏွင့္  ႏွင္ျခင္း မဟုတ္။အဂၤလိပ္တို႔က ဗမာျပည္တြန္ အလြန္အေျခခိုင္ျပီး တန္ခိုးၾကီးေနစဥ္၌ သူတို႔၏ မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ျပီး ရင္ဆိုင္ကာ ႏွင္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ တမ်ိဳးဆိုေသာ္ အဂၤလိပ္တို႔ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း စိန္ေခၚလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

ျပီးေတာ့ တို႔ဗမာသီခ်င္းက ဆက္ျပီး " သခင္က်င့္ကို က်င့္ၾကပါ၊ သခင္မ်ိဳးေဟ့ တို႔ဗမာ"လို႔  ဆိုျပန္သည္။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ဗမာေတြဟာ ကြၽန္လို မက်င့္ရဘူး။ သခင္လို က်င့္ရမည္။ ကြၽန္လို မလုပ္ရဘူး။ သခင္လို လုပ္ရမည္။ ငါတို႔ဟာ အခိုက္အတံ့အခါတြင္ အဆင္မသင့္၍ အဂၤလိပ္တို႔၏ ကြၽန္မ်ား ျဖစ္ေနၾကရေသာ္လည္း မ်ိဳး႐ိုးဇာတိက ကြၽန္ေတြ မဟုတ္ဘူး။ သခင္ေတြသာ ျဖစ္သည္။ သင္ခင္ဆိုတာ ေနလည္း ရဲရဲေနသည္။ ေသလည္း ရဲရဲေသသည္။ ေနာက္ဆုံး စက္တိုင္ကို တက္ရေတာင္ လက္ခေမာင္း ခတ္တက္သည္။ ဝမ္းဝဘို႔ ကိစၥေလးတခုအတြက္ ဘယ္သူ႕ အလိုကိုမွ် လိုက္ျပီး ဟုတ္ပါ့ဘုရား၊ မွန္ပါ့ဘုရား မေျပာဘူး။ ဟုတ္သည္ထင္လွ်င္ ဟုတ္သည္။ မဟုတ္ဘူးထင္လွ်င္ မဟုတ္ဘူးလို႔  မကြယ္မေထာင့္ ရဲရဲၾကီး ေျပာတတ္သည္။ ကြၽန္မ်ားကမူ ထိုသို႕ မွန္သည့္အတိုင္း မေျပာဝံ့။

ကြၽန္မ်ားတြင္ ကိုယ္ပိုင္အလိုဆႏၵ မရွိ။ သူတို႔သခင္၏ အလိုဆႏၵကို ကြၽန္မ်ားက သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ အလိုဆႏၵဟု သေဘာထားၾကသည္။ " ငါတို႔တြင္ ငါတို႔ကိုယ္ပိုင္ အလိုဆႏၵ မရွိပါ။ ငါတို႔သခင္၏ အလိုဆႏၵဟာဘဲ ငါတို႔ အလိုဆႏၵ ျဖစ္ပါသည္"ဟု ကြၽန္မ်ားက ေျပာၾကသည္။ အဲဒါေၾကာင့္မို႕ "သခင္က်င့္ကို က်င့္ၾကပါ။ သခင္မ်ိဳးေဟ့ တို႔ဗမာ"ဟု တို႔ဗမာသီခ်င္းက ဆိုျခင္းမွာ ဗမာေတြဟာ သခင္မ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္အတြက္ သခင္မ်ိဳးမ်ားပီပီ ကြၽန္စိတ္ေတြကို အျမစ္ကပါတူးပစ္၊ ( ကြၽန္ေမႊးမ်ား ရွိလွ်င္လည္း ဗ်စ္ဗ်စ္ပါေအာင္ ဆြဲႏုတ္ၾကျပီး) အစစအရာရာတြင္ တည္ျငိမ္ခန္႕ညားေသာ သခင့္ဣေျႏၵ ျဖင့္ ရန္သူကပင္ ရိုေသေလးစားလာေလာက္ေအာင္ ရဲရဲရင့္ရင့္ရွိၾကရမည္ဟု အဓိပၸါယ္ရသည္။

ဤေနရာတြင္ ကြၽန္စိတ္ အလြန္ဖိစီးေနေသာ အခ်ိဳ႕သူမ်ားက တို႔ဗမာအစည္းအရုံးႏွင့္ သက္ဆိုင္သူမ်ားက သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ သခင္ေခၚၾကျခင္းမွာ ဝင့္ဝါျခင္းေၾကာင့္၊ ဂုဏ္ပကာသနလိုလားျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု စြပ္စြဲၾကဘူးသည္။ သို႕ေသာ္ တို႔ဗမာအစည္းအရုံး၏ အက်ဥ္းခ်ဳပ္သမၼာက်မ္းစာဟု ဆိုအပ္ေသာ တို႔ဗမာသီခ်င္းက "သခင္က်င့္ကို က်င့္ၾကပါ၊ သခင္မ်ိဳးေဟ့ တို႔ဗမာ"ဟု အတိအလင္းဆိုသျဖင့္ တို႔ဗမာအစည္းအရုံးႏွင့္ သက္ဆိုင္သူတို႔က သခင္အမည္ခံၾကျခင္းမွာ သူတို႔ခ်ည္းသက္သက္ခြဲ၍ သခင္အမည္ခံၾကျခင္း မဟုတ္၊ ဗမာတမ်ိဳးလုံးကိုပါ သခင္မ်ိဳးေဟ့ တို႔ဗမာဟု ဆိုထားသျဖင့္ တို႔ဗမာအစည္းအရုံး၏ အာသီသမွ လူတစုကိုသာ သခင္ဇာတ္သြင္းဘို႔မဟုတ္၊ ၾကီးၾကီးငယ္ငယ္ ရြယ္ရြယ္လတ္လတ္ ဗမာမွန္သမွ် အကုန္လုံး သခင္ဇာတ္သြင္းဘို႔ ျဖစ္သည္မွာ ထင္ရွားသည္။ ထိုအထဲတြင္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္က ဘဝအဆက္ဆက္က ျဖည့္က်င့္ဆည္းပူးခဲ့ေသာ ကြၽန္ပါရမီေၾကာင့္ သူတို႔သည္ သခင္အေခၚခံထိုက္သူ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ သူတို႔နာမည္ေရွ႕က သခင္တပ္၍ ေခၚလိုက္လွ်င္ သူတို႔သည္ မတန္မရာျပဳမိသည့္အတြက္ ဝမ္းက်ေသၾကလိမ့္မည္ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသူမ်ား ပါၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္သည္ကို အသိအမွတ္ျပဳၾကရေပလိမ့္မည္။

ျပီးေတာ့ တို႔ဗမာသီခ်င္းက "မိုးေအာက္ေျမျပင္မွာ အထက္တန္းစိတ္နဲ့ စာမရီေသြး တို႔ဗမာ"ဟု ဆိုျပန္သည္။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ဗမာေတြဟာ အသက္သာ အေသခံခ်င္ ခံမည္။ အေမႊးတေခ်ာင္း အကြၽတ္မခံဘူး ဆိုသည့္ စာမရီငွက္မ်ားလို စိတ္ဓာတ္မ်ိဳး ရွိၾကျပီး၊ ကမ႓ာေပၚမွာ သူတို႔ထက္သာေသာ သူမ်ားရွိသည္ဟု အသိအမွတ္ မျပဳၾကဘူးဟု ျဖစ္သည္။

ျပီးေတာ့ တို႔ဗမာသီခ်င္းက ဆိုျပန္သည္။ " ကမ႓ာမေၾက၊ ဗမာတေတြ၊ ဒါတို႔ေျပ ဒါတို႔ေျမ ဒါငါတို႔ေျပ၊  ဒါတို႔ေျပ ဒါတို႔ေျမ ဒါငါတို႔ေျပ၊ တို႔ဗမာ တို႔ဗမာေျပကို တိုင္းရင္းသား အကုန္အစင္ တို႔ေျပလို႔  မွတ္ထင္ တို႔ဝတၱရားပင္ တို႔ဗမာခင္ " ၊ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ယူဇနာ ႏွစ္သိန္းေလးေသာင္း အထုရွိတဲ့ ဤကမ႓ာေျမၾကီးဟာ ေၾကပ်က္မသြားသမွ် ကာလပတ္လုံး ဗမာျပည္ဟာ ငါတို႔ပိုင္တဲ့ ျပည္ျဖစ္သည္။ အဲဒါေၾကာင့္မို႕ တို႔ဗမာျပည္ကို ဗမာတိုင္းရင္းသား အကုန္လုံးက ေျမာက္ဖက္ ပူတာအိုက ေတာင္ဖက္ ဝိတိုရိယအငူအေရာက္၊ အေနာက္ဖက္ အိႏၵိယနယ္စပ္၊ အေရွ႕ဖက္ ယိုးဒယား၊ ကေမ႓ာဇ စသည့္ နယ္စပ္အေရာက္ ဗမာျပည္တဝွမ္းလုံးကို တို႔ျပည္တို႔ေျမ တို႔အိမ္တို႔ရြာလို႔  မွတ္ၾကရမည္။  တို႔ဗမာတိုင္းရင္းသားေတြ အကုန္လုံးကို ေသြးသားအရင္းအျခာလို ခ်စ္ခင္ၾကဘို႔တာဝန္မွာ ငါတို႔ရဲ့ အဓိကတာဝန္ၾကီးျဖစ္သည္ဟု ျဖစ္သည္။

ျပီးေတာ့ တခါ တို႔ဗမာသီခ်င္းက " အမ်ိဳးသားေရး ၾကိဳးပမ္းၾကပါ၊  တို႔ဗမာေဟ့  တို႔ဗမာ"လို႔  ဆိုျပန္သည္။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ငါတို႔ဟာ ငါတို႔ အမ်ိဳးသားေတြ အကုန္လုံးရဲ့ အေရးကို အျမဲတန္း ၾကိဳးစားျပီး ေဆာင္ရြက္ရမည္။ ေပါ့ဆမေနၾကရဘူးဟု ျဖစ္သည္။

ျပီးေတာ့ တို႔ဗမာသီခ်င္းက " အေရွ႕က ေနဝန္းထြက္သည့္ ပမာပ၊ တို႔ေခတ္ကို ေရာက္ရမည္မွာ မလြဲပါ၊ တို႔ဗမာေဟ့ တို႔ဗမာ"လို႕ ေရွ႕ေရးကို တင္ၾကိဳ၍ နိမိတ္ဖတ္လိုက္သည္။ အဓိပၸါယ္မွာ ေရာင္ျခည္တေထာင္ေဆာင္ေသာ ဘာဏုရာဇာမည္ေသာ ေနမင္းၾကီးသည္ နံနက္တိုင္း နံနက္တိုင္း အေရွ႕ဖက္မွ မပ်က္မကြက္ ဆက္ဆက္ၾကီး ထြက္လာသကဲ့သို႕ ငါတို႔ဗမာဟာလဲ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္က လုံးဝလြတ္လပ္ျပီး၊ တင့္တင့္တယ္တယ္ ထယ္ထယ္ဝါဝါႏွင့္ ေနႏိုင္ေသာေခတ္ကို ေရာက္ရမည္မွာလည္း အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္သည္။ ပုဏၰားကို ေမးေနလွ်င္ ဆန္ကုန္႐ံုဘဲရွိမည္ဟု ျဖစ္သည္။ ( ထို႔ေနာက္ တို႔ဗမာသီခ်င္းက အဲသလို နိမိတ္ဖတ္ျပီး၍ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္မွ မျပည့္ခင္၊ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္တြင္ ဗမာျပည္သည္  အဂၤလိပ္လက္ေအာက္က လြတ္ျပီး၊ လြတ္လပ္ေသာ အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာပိုင္ႏိုင္ငံအျဖစ္သို႕ ေရာက္လာသည္။ )

ျပီးေတာ့  တို႔ဗမာသီခ်င္းက " ဗမာျပည္တဝွမ္းအကုန္ တို႔အိမ္မွတ္ပါ၊ တို႔ယာမွတ္ပါ၊ အဲဒါတို႔ဗမာ"လို႔   နိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္သည္။ အဓိပၸါယ္က ငါတို႔ဟာ  အဂၤလိပ္လက္ေအာက္က လြတ္ၾကမည္မွာ ေသခ်ာသည္။ အဲဒါေၾကာင့္မို႕ ငါတို႔ဟာ ကိုယ့္အိမ္မွ အိမ္မွတ္ ကိုယ့္ရြာမွ ရြာမွတ္ျပီး ခ်စ္တတ္ခင္တတ္ေသာ က်ဥ္းေျမာင္းသည့္စိတ္၊ ႏံုခ်ာစိတ္ကေလးေတြကို ပယ္ေဖ်ာက္ျပီး ဗမာျပည္တျပည္လုံးကို ကိုယ့္အိမ္ ကိုယ့္ရြာလို႔   မွတ္ျပီး ခ်စ္ၾကရ၊ ခင္ၾကရ၊ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ၾကရမည္။ အဲဒါမွ ငါတို႔ဟာ   တို့ဗမာဆိုတဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ အမည္ႏွင့္ ထိုက္တန္ၾကလိမ့္မည္ဟု ျဖစ္သည္။

တို႔ဗမာအစည္းအရုံးသမိုင္းစာအုပ္မွ ေကာက္ႏုတ္တင္ျပသည္။

လြမ္းစာဆိုမို႔.........

ဆည္းဆာခ်ိန္